De eigenaars

Charles van de Nieuwegiessen is samen met zijn pleegzoon Dillan de Silva de eigenaar van de Levenstuinen. Charles was samen met Hans IJzerman de mede-oprichter en de man met de groene vingers. Hij ontwierp in eerste instantie het tuinplan en werd duidelijk geïnspireerd door de Engelse en Japanse tuinen, die vele malen werden bezocht.
Charles is een kundig fotograaf. Zijn schrijfvaardigheden zijn o.a. tot uiting gekomen in de vorm van het boek “Met één been aan de andere kant, de verborgen belevingswereld van dementerende ouderen.”. Inmiddels is van zijn hand een tweede boek verschenen: “De meander van een woordenstroom” vol met gedichten, verhalen en spreuken, waarvan sommige terug te vinden zijn in de tuinen. Dit boekwerk biedt U een bloemlezing van zijn proza en poëzie, waarin het gevoel voor romantiek, spiritualiteit en detail met een vleugje humor de boventoon voert. En waarin de tuin natuurlijk altijd de hoofdrol speelt.

Charles en Dillan
Charles en Dillan

In 2010 is het derde boek getiteld “Dood Hout” verschenen. In “Dood Hout” wordt het verhaal verteld van Claire Hunton, die haar grootste ideaal, een eigen landschap creëren, verwezenlijkt ziet worden. Maar opdringende commercie en relaties verstoren haar ideale wereld en zorgen ervoor dat haar fantastische tuin in een horrorscenario verandert.
Lezen van het boek “Dood Hout” beleeft men als een wandeling door de Levenstuinen van het Groot Hontschoten, doordat deze tuinen als een grote inspiratiebron hebben gediend voor deze bijzondere psychologische thriller.

Het boekje de meander is verkrijgbaar in het theehuis, en op bestelling via ons.
ISBN. 978-90-8570-166-8.
De prijs van de Meander is € 13,95 verzendkosten € 2,95
De verzendkosten zijn gebaseerd op de Posttarieven van 2016.

Wilt u Charles een E-mail sturen dan kan dat charles@levenstuinen.nl

hansHans IJzerman was ergotherapeut, en heeft verschillende beeldhouwwerken gemaakt. Op diverse plaatsen in de tuinen zijn objecten aanwezig; zoals de Buddha, een Farao (in beton) en een Indiaan (in kunststof). Het prieel, paviljoen, de tempel en de “standing stones” zijn slechts enkele creaties van hem.

Hans overleed op 4 november 2010.

In Memoriam

Er schuifelt een man door een duistere half uitgeklede laan,
De vogels en de bomen vragen zich af waar hij toch heen zal gaan.Z’n stappen zijn zwaar, z’n tred is traag,
en op z’n uitgestreden vermoeide gelaat speelt de pijnlijke vraag.Waar moet ik heen?
Ik voel me zo ellendig; ik ben zo alleen.In de tuin van het licht,
Vertroebelt zijn zicht.Hij vervolgt zijn pad over een baar van dode ritselende bla’ren,
En overdenkt al zijn levensjaren.
De hemel blijft dicht en doet de lucht niet klaren.In de kleine kerk zoekt hij naar troost en ’n beetje kracht,
Maar het is er heel kil en donker als in een maanloze nacht.In de tuin van de liefde herinnert hij zich al zijn geliefden,
Maar ook hier blijft het zwart en schijnt niet de zon.
Dan is hij weer terug op de plek waar zijn route begon.Nog een laatste blik op de tuin van de dood,
En plotseling is hij dáár: de zon, warm en groot.

Hij rent nu de tuin uit naar het wenkende Licht,
Hij opent het hek en doet het voor altijd achter zich dicht.

In liefde en tranen geschreven,

Charles
7 november 2010